Ik ben gestopt met naar het nieuws te kijken, kranten te lezen, naar de radio te luisteren.
Misschien vind je dat raar, ongepast in deze tijden, een vlucht uit de realiteit.
Voor mij klopt dit echter helemaal.
Het is mijn manier om in de huidige realiteit dichtbij mezelf te blijven, in vertrouwen dat deze periode van chaos deel is van een natuurlijke cyclus en dat we gesterkt hierdoor geraken.
Het is mijn manier om mijn positieve energie scherp te houden zodat ik in mijn job als coach anderen professioneel en met warmte kan blijven begeleiden.
Het is mijn antwoord op de polariteit die ons als mensen verdeelt terwijl verbondenheid een levensbehoefte is. Van jou en van mij.
Ik probeer me te bewegen in het lege midden; een begrip uit het systemisch werk dat ik sinds mijn opleiding tot systeemcoach meer en meer aandacht geef.
Het is de plek zonder oordeel, mening, overtuiging.
De plek waar stilte heerst, de gebalde stille kracht van eenvoudigweg zijn.
En nope: dit lukt mij niet vanzelf. Ik word regelmatig heen en weer geslingerd tussen voor en tegen, alleen en samen, verontwaardiging en begrip. En daartussen verweven mijn overtuigingen die ook hun zegje willen doen. Alle hoeken van de kamer heb ik al gezien.
Herkenbaar?
En toch ga ik elke dag opnieuw naar mijn stille krachtplek.
Hoe ik dat doe? Door tijd voor mezelf te nemen, rust te creëren, bewust te gaan zitten of liggen en te voelen. Voelen. Voelen.
Mezelf dan vragen te stellen als:
? Wat triggert mij? En welke angst, weerstand, herinnering zit daaronder?
? Welk verlangen schuilt er onder mijn oordeel? En kan ik dat verlangen voeden zodat het oordeel minder scherp wordt?
? Welke zeilen zet ik bij in deze storm? Op welke kracht in mezelf doet deze crisis een appel?
Ik probeer en zucht en faal en slaag en verbind en vind en schenk mezelf elke dag een nieuwe kans om te reizen naar de plek van waaruit ik jou met zorg, warmte en van mens tot mens kan ont-moeten.
In het lege midden is iedereen welkom.
