Ik kleurde mijn haar voor het laatst in maart 2020 en stopte met de laag toe te voegen die mijn echte ik versluierde. Dat besliste ik niet van het ene moment op het andere; er ging een boeiend proces aan vooraf waarin ik steeds meer weerstand ervaarde tegen het haarkleuren en er toch mee doorging, vooral vanuit onzekerheid:
- Wat zal mijn omgeving ervan vinden?
- Ben ik klaar om mezelf als grijzere (dus oudere) vrouw te ontmoeten?
- Matcht mijn innerlijk dan nog wel met hoe ik er uiterlijk uitzie?
Maart 2020 dus en plots was ik er hélemaal klaar mee: ik ben 54 (bijna 55 ?), heb grijze haren en …so what!
Die so what klonk eerst nog wat kleintjes en onwennig. Naarmate de grijze haren zich echter tonen, voelt dit meer en meer als bevrijdend en … spannend. De nieuwe ik die ik stilaan en nieuwsgierig tevoorschijn zie komen, is helemaal hoe en wie ik ben en klopt ook volledig met mijn binnenkant. Ik omarm mezelf, grijsgewijs en al met een krachtige en overtuigde So What en …. Yessss!
Laagjes dus en het proces van het ont-lagen tot je natuurlijke, wilde en ongepolijste kern weer tevoorschijn komt. Ze tonen zich als verf op je haren, als inhouden in plaats van uitleven, als reageren hoe het hoort in plaats van authentiek zijn, als ja-knikken terwijl je nee bedoelt, als moeten maar eigenlijk niet willen, als overtuigingen die met de paplepel zijn ingegeven, als meestappen in een ratrace terwijl je hunkert naar rust, als jezelf klein houden terwijl je zoveel te bieden hebt.
Het voorbije jaar was er eentje dat ons heel erg triggerde op alle lagen die onze kern bedekken. Het dwong ons om stil te staan, te voelen, te kiezen, te verlangen, te missen, in angst en hoop te duiken. Het liet ons ervaren hoe kwetsbaar we zijn als mens en tegelijk hoe verbonden met én afhankelijk van het grotere geheel. 2020 zette ons op zoveel vlakken in ons blootje – alle laagjes eraf. Behoorlijk creepy, zeker weten maar het biedt ook kansen: we komen dichter bij de essentie van wie we echt zijn en waarnaar we verlangen. En misschien is dat een rustiger leven, meer contact met de natuur, een job die aansluit bij jouw waarden in het leven, meer tijd doorbrengen met je vrienden, kinderen, tijd maken voor jezelf.
Of gewoon een verlangen naar de puurheid van grijze haren.
Met welk laagje ben jij helemaal klaar? En wat zal zich tonen eens het is verdwenen?
